Filmrecensie Dood Eind

Algemene gegevens
Titel: Dood Eind
Regie: Erwin van den Eshof
Productie: Nick Jogerius, Arno van Rossum, Daniel Koefoed
Filmmaatschappij: Bridge Pictures in samenwerking met de Foreign Media Group
Premièredatum: 3 augustus 2006
Lengte: 89 minuten
Kijkwijzer: Vanaf 16 jaar. Geweld, angst, grof taalgebruik
Bijzonderheden: Eerste Nederlandse survivalhorror film
Genre: Suspense horror
Website: www.doodeind.nl (zo mogelijk nog enger dan de film!)

Cast
Laura Victoria Koblenko (GTST, Stille Nacht)
Tim Micha Hulshof (Jezus is een Palestijn, Het Schnitzelparadijs)
Barbara Anniek Pheifer (Ik ook van Jou, Grijpstra & De Gier, Jiskefet)
Chris Everon Jackson Hooi (GTST, De Erfenis)
Ben Aram van de Rest (ONM, Die Wache)
Sid Mads Wittermans (Van God Los, Phileine zegt Sorry)
Joline Terence Schreurs (De Band, Loverboy)

Recensie
Een Néderlandse horrorfilm. Het klinkt als een onmogelijke combinatie. Voeg daar als cast een stel jonge soapsterren aan toe en als locaties Overveen en Amersfoort en het lijkt echt een ‘mission impossible’. Toch is het gewaagde project van Erwin van den Eshof niet desastreus uitgepakt. De beelden zien er prachtig uit en soms is het écht eng.

De film vertelt het verhaal van een vakantie van zeven vrienden in Schotland. Wanneer ze tijdens een kampvuur aangevallen worden door bloeddorstige honden vluchten ze naar een verlaten 18 de eeuws landhuis. Een huis met een angstaanjagend verleden, naar al snel blijkt. ‘Er zijn zeven doden en ze heeft ons begraven’, zijn de eerste woorden van de film en het lijkt onvermijdelijk dat de zeven vakantiegangers – wanneer ze éénmaal gaan neuzen in de geschiedenis van het huis – eenzelfde lot te wachten staat. De pogingen om het huis heelhuids te verlaten stranden stuk voor stuk. De krachten van het huis blijken vele malen sterker. Mededogen is er niet. Uiteindelijk kom je alleen en ga je er ook echt weer alleen vandoor, lijkt Dood Eind te willen uitdragen.
De kracht van de film zit ‘m duidelijk niet in het verhaal of fraai verwoorde zinnen. Het mysterieuze verleden van het huis blijft onduidelijk en met een uitgewerkte dialoog of enige karakterontwikkeling worden de soapies ook in deze film niet uitgedaagd. De acteurs moeten vooral tegen zichzelf spelen en tegen effecten die er pas later in gemonteerd zijn. Hard kunnen gillen en angstig kunnen hijgen lijken de belangrijkste criteria te zijn geweest bij de casting.
Toch is Dood Eind een geslaagd project. Want een horrorfilm hoeft geen briljante dialogen en gelaagde verhaallijnen te bevatten. Een horrorfilm moet de kijker regelmatig op het puntje van z’n stoel zetten. Dit doet Dood Eind. Het camerawerk, de montage, de geweldige muziek en de geluidseffecten, het klopt helemaal. Het geheel ziet er fraai uit en er zijn voldoende serieuze schrikmomenten om Dood Eind met recht een echte horrorfilm te noemen. Nederlands of niet.

Waardering
2 sterren